عدالت‌خانه – هردن‌بیر

خطر فن بدل نظام و بزنگاه بی‌برگشت

یه هفته‌ای هست که مساله‌ای به‌شدت ذهن من رو درگیر کرده. چرا رهبر مثل دفعات پیش دستور سرکوب خونین نمی‌ده.

در گذشته بودیم. گرد سالیان برما نشسته و ما از این درد قدیم ‌زرد و سقیم گشته بودیم. از آن‌چه

من جداً دوست نداشتم وارد این بحث بشم، ولی تداوم این قضیه روی شبکه‌های اجتماعی وسوسه‌ام کرد و من هم

تقریباً همه شگفت‌زده هستن، خیلی‌ها خوشحال، بسیاری منتقد، بعضی‌ها دلواپس و تعدادی عصبانی. ترودوی جوان، گفته‌بود نصف کابینه رو از

سال‌ها به‌علت توسعه‌نیافتگی علوم انسانی در ایران به‌ویژه در حوزه‌ی اقتصاد و مدیریت، خانواده‌ها فرزندان خودشون رو به تحصیل در

یکی از چیزهایی که در بدو ورود به ایران من رو به‌شدت آزار می‌ده، اینه که باید صف وایستی تا

پارسال عید رفته‌بودیم ایران. یعنی چهارشنبه‌سوری رسیدیم و دو روز بعد از سیزده‌بدر برگشتیم. یه کار اداری داشتیم که اون

به برکت دول فخیمه‌ی کانادا و ایران – زمان الف‌نون (ل) – سفارت‌خانه‌های دو کشور در دوکشور پلمپ و اتباع